1. |
Pygmalion
04:07
|
|||
Ik schiep mezelf een muze
nauwgezet gemaakt
van oude herinneringen en toekomstdromen
en ik ben verstrikt geraakt.
De stad staat in brand,
en met mij sterft een grote lafaard.
De stad staat in brand,
maar gelukkig wordt haar dit leed bespaard.
Ik spreek niet over liefde,
want ik vrees haar tijdelijkheid.
Dus houd ik haar stevig vast
in mijn kleine onwerkelijkheid
De stad staat in brand,
en met mij sterft de grootste lafaard.
De stad staat in brand,
maar gelukkig wordt haar dit leed bespaard.
Medusa schenkt ons allen houvast
dat wij niet meer veranderen
Medusa schenkt ons allen houvast
dat wij niet meer, niet meer
Ik ben niet van steen maar hoop het eens te zijn
Ik ben niet van steen maar hoop het eens te zijn.
Ik ben niet van steen maar hoop het eens te zijn.
Maar voor nu is alles oké...
|
||||
2. |
Toeverlaat
04:19
|
|||
Jij begrijpt mij niet zoals niemand anders
me niet begrijpt.
Jij geeft enkel jouw hand wanneer de mijne
er niet naar reikt.
Het is geen mooie wals, die we gezamenlijk spelen,
maar met een andere wals ben ik ook niet tevreden
Ach toeverlaat, ach toeverlaat, ach toe verlaat me niet.
Weet dat ik jou niet uit kan staan en
dat jij dat niet ziet.
Jij zegt "dit is geen goed teken, we horen niet bij elkaar"
maar dat vind ik wat onterecht.
We zijn simpelweg een goed verhaal en
die eindigen nu eenmaal altijd slecht.
Het is geen mooie wals, die we gezamenlijk spelen,
maar met een andere wals ben ik ook niet tevreden.
Ach toeverlaat, ach toeverlaat, ach toe verlaat me niet.
Weet dat ik jou niet kan weerstaan en
dat jij dat niet ziet.
Wanneer alles weer als vanouds is,
en de nacht dreigt te verstommen
loop ik dan maar weer terug naar jou
en dan weet ik dan moet ik dus niet brommen
Wanneer alles weer als vanouds is,
en de nacht dreigt te verstommen
loop jij dan maar terug naar mij
en dan weet je toch, dan moet je dus ook niet brommen
Ach toeverlaat, ach toeverlaat, ach toe verlaat me niet
weet dat ik jou niet uit kan staan en
dat jij dat...
Ach toeverlaat, ach toeverlaat, ach toe verlaat me niet.
Weet dat ik jou niet kan weerstaan en
dat jij dat niet ziet.
|
||||
3. |
Naar andere Vergezichten
03:33
|
|||
De vraag is onverbiddelijk
elk woord echter te onmiddellijk
dus praten wij met onze handen.
We reizen op verscheidene kusten
op zoek naar het ongesuste
om zo ooit de storm te verstaan.
Toch, dit zacht doch stellig prevelen
weet datgene over te hevelen
wat het verhaal voortdrijft.
In dit onvervalst wispelturen
vergeten wij te sturen
we zien wel wat er beklijft.
Laten we dan momenten inlassen
dat we bij elkaar passen
en de rest van de tijd
staren we naar andere vergezichten
schrijven het op in elkaars gedichten
vol wederzijdse onbegrijpelijkheid
En ik zal schoorvoetend blijven trachten
niet nogmaals te verdrinken;
het is vrij zeker dat ik dieper zal zinken
Maar sta dan niet zo, sta dan niet zo dichtbij.
Als wij niet gaan verdrinken,
waarom sta je dan zo dichtbij?
|
||||
4. |
||||
Het is mij onduidelijk waarom ik nog luisteren moet
naar de onvoorspelbaarheid van mijn gemoed.
Volkomen onschuldig en o zo argeloos
sla ik de ramen in van iedereen hier en
zo broos is het beven wanneer ze binnenkomt,
zo broos is het voor even totdat alles weer verstomt,
dus het is mij onduidelijk waarom ik geloven moet
in de onfeilbaarheid van mijn gemoed.
Er is niets te beloven tot mijn grote spijt;
men is al te vaak bedrogen door de voortgang van de tijd.
Ik zou zo graag willen zeggen dat ik jou het goede wens,
maar we weten allebei: ik ben niet zo'n goed mens.
Dus ik houd me even stil,
ik weet toch nog niet
wat ik morgen wil.
|
||||
5. |
||||
Ik zing al wekenlang hetzelfde
woorden bij iedereen bekend
en ze hebben dan ook enkel waarde
omdat jij het onderwerp bent.
Liefde is passé, het is uitgekauwd en cliché
maar ik ook.
En het kan toch echt niet zijn
dat jij enkel bestaan zou uit atomen
wanneer jij degene bent waar ik aan
deze realiteit kan ontkomen.
Liefde is passé, het is uitgekauwd en cliché
maar ik ook.
Vroeger had elke seconde een doel,
maar nu is er niets dat ik liever zou willen
om al deze opgespaarde tijd
met jou te verspillen.
Liefde is passé, het is uitgekauwd en cliché
maar wij ook, wij ook...
Laten we dan, onbevreesd, twee lopende clichés
dansen op deze onoriginele melodie.
Laten we dan, zo normaal, een duizendmaal verteld verhaal
lachen, opdat ik je lach mag zien.
|
||||
6. |
Jou en de Waanzin
03:01
|
|||
De geschiedenis staat getekend op onze gezichten
en het vuur van onze tongen.
Ik ben zo gehecht geraakt aan
deze moeizame taal die is doordrongen
van jou en de waanzin
In de illusie van verbinding
is het loslaten nooit echt.
Als een verslaafde zoek ik jouw verlossing,
ik moet even weg
van jou en de waanzin
Het is algemeen bekend:
eeuwige liefde duurt vaak slechts twee à drie jaar.
De kringloop gaat verder
er is geen bezwaar.
Het is algemeen bekend:
eeuwige liefde duurt vaak slechts twee à drie jaar.
De kringloop gaat verder
ik heb geen bezwaar.
Lang nadat ik ben heengegaan,
graven archeologen mij op
en wat ze vinden zullen tussen mijn archaïsche botten
is niets dan
jou en de waanzin
jou en de waanzin
|
||||
7. |
Teneré
04:36
|
|||
Vermoeid stamel ik de woorden die het kille licht me gaf
en in ontvangst krijg ik slechts een vervreemdend applaus
en elke klap duwt me verder bij jou vandaan.
Deze ledematen van staal reiken o zo ver
maar o nooit ver genoeg
voor de woorden die tussen onze namen heb gezet.
Zondagnacht, de eerste dag, een tedere waanzin,
de wrede wind fluistert haar enig verhaal,
de legende van het enige dat er is,
de afstand.
tussen mens en mensheid,
tussen waar en werkelijkheid
tussen wie ik ben en wie ik ben voor jou
tussen jouw narratief en mijn melodie
tussen dat wat ik begrijp en dat wat ik zie
tussen mijn geest en wat ik lees
tussen mijn woord en wat jij hoort
tussen de wijsheid van de boeken in mijn kast en de blikken van de mensen op straat
tussen de tijd, ach God, de tijd, ach kom nou toch eens een keer te laat
tussen jullie en de ander,
tussen jullie en mij
tussen jullie en de ander
en er is nooit een wij
de afstand tussen jou en mij
maar bovenal
tussen u en mij
tussen u en mij
|
||||
8. |
Voorgoed
04:35
|
|||
Het begint met een kalme berusting en een vage hoop
op het zijn van een mogelijker wezen.
Dan bekruipt een lichte twijfel
over de rollen die we elkaar hebben toegewezen.
Pas wanneer we in lichterlaaie contracten verbranden,
het verzet weggedacht,
wandelen schoenen op het ritme als vanouds
heimelijk door een nieuwe nacht.
Ik lach bij de gedachte van ons samenzijn
en ik denk aan de duizenden sferen,
waarin ik het duister trotseerde,
beneveld door steeds weer een nieuw geheim.
Pas wanneer we schilderen met de mooiste metaforen,
de overwinning doodgeverfd,
scharen wij ons onder kinderen van de zon,
hebben voor even haar stem weer geërfd.
De weg naar een mogelijker wezen is ver, en overwoekerd,
als je ziet hoe we naar elkaar keken.
Vanuit de blikken vermengen zich veelvoudige stemmen
die kakofonisch spreken.
dit nooit meer
voorgoed dit nooit meer
waar is voorgoed goed voor?
waar is voorgoed goed voor dit nooit meer
ons ultieme net niet is een prachtig lied en een mindere werkelijkheid
ons ultieme net niet is een prachtig lied en een mindere werkelijkheid
ons ultieme net niet is een prachtig lied en een mindere werkelijkheid
dus waar is dit nooit meer voor goed dit nooit meer
waar is
dit nooit meer
voorgoed
dit nooit meer
|
Beeldenstorm Leiden, Netherlands
Beeldenstorm is het muzikale project van Floris Meertens, bekend van zijn baanbrekende werk in de band Doxander.
Streaming and Download help
If you like Beeldenstorm, you may also like:
Bandcamp Daily your guide to the world of Bandcamp